«Мои мечты и чувства в сотый раз
Идут к тебе дорогой пилигримов»
В. Шекспир
Мимо ристалищ, капищ,
мимо храмов и баров,
мимо шикарных кладбищ,
мимо больших базаров,
мира и горя мимо,
мимо Мекки и Рима,
синим солнцем палимы,
идут по земле пилигримы.
Увечны они, горбаты,
голодны, полуодеты,
глаза их полны заката,
сердца их полны рассвета.
За ними поют пустыни,
вспыхивают зарницы,
звезды горят над ними,
и хрипло кричат им птицы:
что мир останется прежним,
да, останется прежним,
ослепительно снежным,
и сомнительно нежным,
мир останется лживым,
мир останется вечным,
может быть, постижимым,
но все-таки бесконечным.
И, значит, не будет толка
от веры в себя да в Бога.
…И, значит, остались только
иллюзия и дорога.
И быть над землей закатам,
и быть над землей рассветам.
Удобрить ее солдатам.
Одобрить ее поэтам.
1958 г.
Иосиф Бродскай
Пилигримнэр
Күөн көрсүһүү тэлгэһэтин таһынан,
үҥэр-сүктэр ытык сир аттынан,
таҥара дьиэтин, арыгы уйатын аһары түһэн,
мааны кылабыыһаларга таарыйбакка,
атыы-тутуу кытыытынан,
эйэ, эрэй быыстарынан,
Мекканы уонна Рими быһалыы,
көҕөрүмтүйэр күҥҥэ быһа сиэтэ
пилигримнэр айанныыллар.
Айылҕаттан атаҕастаммыттар –
ыарыһахтар, бөкчөгөрдөр,
аччыктар, чараастар,
харахтарыгар – күн өлөр,
сүрэхтэригэр – күн тахсар.
Кинилэр кэннилэригэр
киэҥ кэйээрдэр ыллыыллар,
саһарҕалар кыыһаллар,
сулустар үрдүлэригэр умайаллар,
көтөрдөр хаҕыстык хаһыытыыллар:
Бу орто дойдуга уларыйбат,
хаалар мэлдьи уруккутунан,
киһи хараҕа саатар хаардаах,
киһи саарбахтыыр нарыннаах,
мэлдьи баар албыннаах,
быстыбат уһун үйэлээх,
баҕар хаһан эмит сөпкө өйдөнүө,
ол эрэн түмүктэнимиэ.
Ол аата туһа суох итэҕэлгэ –
бэйэҕэ даҕаны, Таҥараҕа даҕаны.
…Ол аата ордор бу сиргэ
иллюзия уонна суол.
Күн тахсыа бу орто дойдуга,
күн киириэ бу орто дойдуга,
саллааттар бу сири уоҕурдуохтара,
поэттар бу сири туойуохтара.
Наталья Харлампьева, саха норуодунай поэтын тылбааһа
Чолбон. – 2015. – №9